Ποιος είπε ότι η Αθήνα είναι μόνο μπετόν, κορναρίσματα και 40 βαθμοί τον Μάιο;
Όταν πας για τριήμερη σχολική εκδρομή με το παιδί σου (και καμιά 50αριά ακόμα παιδιά και γονείς), ανακαλύπτεις μια Αθήνα που θα ζήλευε μέχρι και τουρίστας με καπέλο «I ♥ Athens»!
Μπορεί να έχω επισκεφτεί την πρωτεύουσα αμέτρητες φορές, αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικά τουρίστρια στην ίδια μου τη χώρα. Πιο πολλά είδαμε σε 3 μέρες απ’ ό,τι σε οργανωμένο δεκαήμερο!
Ημέρα πρώτη: Ιστορία, μάρμαρα και … 35.000 βήματα
Φτάσαμε νωρίς με την πρωινή πτήση από Αλεξανδρούπολη και πριν καν τακτοποιηθούμε στο ξενοδοχείο, για να κερδίσουμε χρόνο, ξεκινήσαμε με την επίσκεψη στο premium αξιοθέατο της πρωτεύουσας, τον all time classic Βράχο της Ακρόπολης καθώς και το Μουσείο Ακρόπολης – γιατί κάθε σοβαρός τουρισμός ξεκινά με λίγο Περικλή και πολύ ιδρώτα!
Στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης
Ανάμεσα σε σέλφι, ουρές και μικροκαθυστερήσεις με τα εισιτήρια, και αρκετό … τσιμέντο…, καταφέραμε να εντυπωσιάσουμε τουλάχιστον τρεις Ιάπωνες τουρίστες με τη σχολική μας συνοχή!
Αρχίσαμε από τα βασικά: Προπύλαια, Παρθενώνας, Ερέχθειο, Καρυάτιδες – όλα στο μενού.
Κάθε βήμα στην Ακρόπολη είναι και μια θερμίδα που καίγεται, κάθε selfie με Καρυάτιδα, και μια αφορμή για μάθημα ιστορίας.
Προσοχή:
- Πρώτον, τα αρχαία μάρμαρα γλιστράνε πολύ, οπότε μόνο με αθλητικά με αντιολισθητικές σόλες ενδείκνυται να ανέβεις.
- Δεύτερον, προσοχή στις τρύπες που έχουν μείνει εσκεμμένα στην επιφάνεια του τσιμέντου. Είναι παγίδες σοβαρού τραυματισμού, αν δεν είσαι προσεκτικός.
Μουσείο Ακρόπολης
Στο Μουσείο Ακρόπολης θαυμάσαμε τα αυθεντικά εκθέματα και τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από τα γυάλινα πατώματα (και με το ποιος πατάει πάνω πρώτος χωρίς να τρομάξει).
Η περιήγησή μας στην Ακρόπολη και στο Μουσείο δεν θα ήταν η ίδια φυσικά αν δεν είχαμε την ξεναγό μας, τη γλυκιά Ντίνα, που μέσα σε λίγες ώρες μας έκανε ένα διαδραστικό μάθημα αρχαίας ιστορίας και μας βοήθησε να ξεχάσουμε την αφόρητη ζέστη, το σκούντημα και τον ποδαρόδρομο!
Λόφος Νυμφών & Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών: Ο ουρανός της Αθήνας… από κοντά
Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο στο ξενοδοχείο, ετοιμαστήκαμε για τη βραδινή εξόρμησή μας, την επίσκεψή μας στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Ανάμεσα στον λόφο του Φιλοπάππου και την Πνύκα, κρύβεται ένας μικρός θησαυρός: ο Λόφος των Νυμφών. Το όνομά του το πήρε από τη μυθολογία. Εκεί, λέει, ζούσαν νύμφες, δηλαδή πνεύματα της φύσης που λάτρευαν τα δέντρα, τα νερά και το τραγούδι. Η θέα από εκεί είναι μαγική. Βλέπεις Ακρόπολη, Λυκαβηττό, Θησείο, και αν έχεις τύχη και καλή μέρα, μέχρι και τον Πειραιά!
Ένα κτίριο-κόσμημα
Και εκεί, στην κορυφή, ένα κτίριο-κόσμημα: το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, το αρχαιότερο ερευνητικό ίδρυμα της σύγχρονης Ελλάδας (ιδρύθηκε το 1842!). Το κτίριο είναι κατασκευασμένο από πέτρα και μάρμαρο Πεντέλης. Μοιάζει περισσότερο με νεοκλασικό αρχοντικό παρά με επιστημονικό κέντρο, αλλά στο εσωτερικό του φιλοξενεί το τηλεσκόπιο Δωρίδη, που λειτουργεί ακόμα!
Εκείνη τη μέρα, ακούσαμε πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Ανάμεσα σε αυτές μάθαμε ότι τον 19ο αιώνα, πριν τα κινητά και τα ρολόγια χειρός να συγχρονίζονται με δορυφόρους, το Αστεροσκοπείο Αθηνών ήταν το “χρονόμετρο” της Ελλάδας. Ναι, από εκεί μάθαιναν οι κάτοικοι της Αθήνας τι ώρα είναι! Ο προσδιορισμός της ώρας βασιζόταν στην παρατήρηση της θέσης των άστρων. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούσαν ένα ειδικό όργανο σταθερά στραμμένο προς τον μεσημβρινό. Οι αστρονόμοι παρατηρούσαν τη στιγμή που ένα άστρο ή ο Ήλιος περνούσε από τον μεσημβρινό, και έτσι καθόριζαν το ηλιακό μεσημέρι. Αυτό το μεσημέρι ήταν το «σημείο μηδέν» για τη μέρα. Από εκεί ρύθμιζαν το ρολόι του αστεροσκοπείου, και με τη σειρά του το ρολόι αυτό ρύθμιζε … όλη την πόλη! Κάθε μέρα, ένας υπεύθυνος ανέβαινε στον πύργο του Αστεροσκοπείου και τραβούσε ένα καλώδιο που έστελνε σήμα στην Πλατεία Συντάγματος, για να πέσει η μπάλα του χρόνου στον Πύργο του Ρολογιού του Ανακτόρου. Αυτή λειτουργούσε όπως το Big Ben: όποιος την έβλεπε να πέφτει, ήξερε ότι ήταν μεσημέρι και ρύθμιζε το ρολόι του. Αυτός ο μηχανισμός ήταν σε λειτουργία μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν μπήκε ο ασύρματος τηλεγραφικός συγχρονισμός. Μέχρι τότε, το Αστεροσκοπείο ήταν ο μοναδικός “χρονοφύλακας” της χώρας – ένας μικρός επιστημονικός φάρος στον λόφο των Νυμφών.
Πέρα από αυτά, το Αστεροσκοπείο είναι και ένα από τα πιο ρομαντικά σημεία της Αθήνας για να χαζέψεις τα άστρα – ή έστω τη θέα, που είναι πράγματι φανταστική!
Το πρόγραμμα είχε ξενάγηση και αστροπαρατήρηση, αλλά ο καιρός δεν μας έκανε τη χάρη. Είχε σύννεφα και δυστυχώς δεν καταφέραμε να δούμε τα αστέρια.
Βραδινή βόλτα στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου – όταν η Αθήνα γίνεται ποίηση
Μας αποζημίωσε όμως η βόλτα που ακολούθησε στον πιο πολυσύχναστο ίσως τουριστικό, αλλά και γραφικό δρόμο της Αθήνας, την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ακριβώς κάτω από την Ακρόπολη. Ίσως η πιο μαγική στιγμή όλης της εκδρομής ήταν το βράδυ που περπατήσαμε σε αυτόν τον πεζόδρομο.
Ένα πλακόστρωτο ποτάμι που κυλά αργά ανάμεσα σε δέντρα, παγκάκια, αρχαία και φώτα. (Βέβαια, η φωτογραφία τραβήχτηκε το πρωί, αλλά η θέα ήταν εξίσου ενδιαφέρουσα)
Από τη μια πλευρά η Ακρόπολη φωτισμένη, σαν να αιωρείται. Από την άλλη, μουσικοί του δρόμου, πλανόδιοι καλλιτέχνες, παρέες και ζευγάρια που περπατούν σαν να βρίσκονται σε ταινία.
Η ατμόσφαιρα ήταν απόλυτα ρομαντική.
Οι μουσικοί και άλλοι καλλιτέχνες του δρόμου πρόσφεραν απλόχερα την τέχνη τους και ξεκούραζαν τα αυτιά μας.
Είναι απίστευτο πώς αυτή η πόλη, που το πρωί μας κούρασε με τον θόρυβο και τη ζέστη (από κει πήγαμε στην Ακρόπολη και στο Μουσείο), το βράδυ μεταμορφώθηκε σε σκηνικό ονείρου. Κάναμε παύση, κοιτάξαμε την Ακρόπολη, και για λίγα λεπτά όλα ήταν ήσυχα και όμορφα – σαν να μας ψιθύριζε η Αθήνα «Δες με, είμαι πράγματι όμορφη!»
Δεν ξέρω αν ήταν η κούραση, το φως ή η μουσική, αλλά ήταν η πιο γλυκιά στιγμή του ταξιδιού. Κι από αυτές τις στιγμές φτιάχνονται τα πιο δυνατά ταξιδιωτικά “για πάντα”. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο κουρασμένοι, αλλά γεμάτοι με όμορφες εικόνες. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή!
Ημέρα 2: Μια βόλτα στην ιστορία της Ελλάδας
Η δεύτερη μέρα μας στην πρωτεύουσα ξεκίνησε με μια οδική περιήγηση στα πιο τουριστικά αλλά και ιστορικά αξιοθέατά της!
Πλατεία Συντάγματος: Σημαντικό κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας
Ξεκινήσαμε από την καρδιά της πόλης – και, ας είμαστε ειλικρινείς, τον κυκλοφοριακό εφιάλτη κάθε οδηγού!
Η Πλατεία πήρε το όνομά της από ένα πολύ σημαντικό γεγονός της Ελληνικής ιστορίας: Στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, ελληνικός στρατός και πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από τα ανάκτορα (εκεί που σήμερα είναι η Βουλή) και απαίτησαν από τον βασιλιά Όθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα. Προς τιμήν αυτής της νίκης του λαού υπέρ της δημοκρατίας και πολιτικής ελευθερίας η πλατεία πήρε το όνομα αυτό για να μας θυμίζει καθημερινά ότι τίποτα δεν χαρίζεται – όλα κατακτώνται, αρκεί βέβαια να τα διεκδικείς…
Πύλη του Αδριανού και Στήλες του Ολυμπίου Διός: Από το χθες στο σήμερα
Η Πύλη του Αδριανού, η εντυπωσιακή αυτή μαρμάρινη αψίδα, χτίστηκε το 131 μ.Χ., προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού, ο οποίος είχε μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα και βοήθησε σημαντικά στην αναμόρφωση της Αθήνας. Η Πύλη βρισκόταν στο σημείο όπου τελείωνε η «παλιά» κλασική Αθήνα και ξεκινούσε η «νέα» ρωμαϊκή πόλη που έχτισε ο Αδριανός. Στέκεται μέχρι σήμερα περήφανα κοντά στις Στήλες του Ολυμπίου Διός, τα απομεινάρια ενός από τους μεγαλύτερους ναούς της αρχαιότητας, αφιερωμένου στον Δία. Η κατασκευή του ξεκίνησε τον 6ο αιώνα π.Χ. από τον Πεισίστρατο, αλλά ολοκληρώθηκε μόλις τον 2ο αιώνα μ.Χ. από τον Αδριανό, σχεδόν 700 χρόνια αργότερα! Αποτελούσε σύμβολο δύναμης και αυτοκρατορικού μεγαλείου. Μπορεί να μην σώζονται και πολλά από αυτό το αρχιτεκτόνημα, αλλά και μόνο η θέα αυτών των γιγαντιαίων στηλών προκαλεί δέος!
Καλλιμάρμαρο Στάδιο: το μοναδικό μαρμάρινο στάδιο στον κόσμο
Στη συνέχεια κατεβήκαμε από το λεωφορείο για να δούμε από κοντά το μοναδικό στάδιο στον κόσμο, που είναι φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από μάρμαρο. Χτισμένο στη θέση του αρχαίου σταδίου των Παναθηναίων, το Καλλιμάρμαρο ανακατασκευάστηκε το 1896 για να φιλοξενήσει τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι ένα σύμβολο αθλητισμού, ιστορίας και αρχαιοελληνικής αισθητικής – και ναι, ακούγεται σχεδόν ιερό να τρέχεις εκεί, έστω και για φωτογραφία!
Ζάππειο Μέγαρο: ένα κομψό μέγαρο με μεγάλη ιστορία στον Εθνικό Κήπο
Συνεχίσαμε προς το Ζάππειο, ένα κομψό νεοκλασικό κτίριο μέσα στον Εθνικό Κήπο, χτισμένο το 1878 με δωρεά του Ευάγγελου Ζάππα. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για Ολυμπιακές εκθέσεις, σήμερα φιλοξενεί εκδηλώσεις, συνέδρια και επίσημες τελετές. Είναι σύμβολο της αναγέννησης του ελληνικού έθνους, και μαζί με το Καλλιμάρμαρο, αποτελούν πυρήνα της νεότερης ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο προαύλιος χώρος του είναι τέλειος για φωτογραφίες (και όντως, βγάλαμε… πολλές).
Εθνικός Κήπος: Μια όαση στο κέντρο της Αθήνας
Ο Εθνικός Κήπος, μια πράσινη όαση 154 στρεμμάτων στο κέντρο της Αθήνας, ήταν το ιδανικό σημείο για να πάρουμε μια γρήγορη ανάσα και να δροσιστούμε για λίγο. Δημιουργήθηκε το 1839 με εντολή της βασίλισσας Αμαλίας, η οποία φύτεψε τα πρώτα δέντρα προσωπικά. Περιλαμβάνει λιμνούλες, σκιερά μονοπάτια, μικρό ζωολογικό κήπο και παιδική χαρά. Όμως δεν μείναμε πολύ, γιατί η επόμενη στάση μας ήταν μια εντυπωσιακή παράσταση λίγα μέτρα πιο πέρα…
Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και μια χορογραφία με σημαντικούς συμβολισμούς
Σαν καλοί τουρίστες στηθήκαμε μπροστά στη Βουλή στο μνημείο που είναι αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες στρατιώτες που έπεσαν για την πατρίδα, χωρίς ταυτότητα ή γνωστό τάφο, για να παρακολουθήσουμε έναν εντυπωσιακό τελετουργικό χορό που λαμβάνει χώρα εκεί κάθε μία ώρα: η αλλαγή φρουράς από τους Εύζωνες, τους επίλεκτους στρατιώτες της Προεδρικής Φρουράς.
Η τελετή είναι εντυπωσιακή στη λιτότητά της: μια χορογραφία γεμάτη συμβολισμούς, με αργές, μελετημένες κινήσεις, απόλυτη συγκέντρωση και μια σιωπή που σε συγκινεί και σε μεταφέρει σε άλλες εποχές. Οι φορεσιές τους είναι ιστορικές, με φουστανέλα, φέσι και τσαρούχια που ζυγίζουν περίπου 3 κιλά το καθένα! Μια τελετή που θυμίζει ότι η Ιστορία της Ελλάδας δεν βρίσκεται μόνο στα μουσεία!
Επίσκεψη στη Βουλή των Ελλήνων (για να μάθεις, να κλάψεις ή να γελάσεις…)
Στη συνέχεια είχαμε το προγραμματισμένο ραντεβού μας στη Βουλή. Αυτός ήταν άλλωστε και ο βασικός σκοπός της σχολικής εκδρομής. Αφού μπήκαμε στον προαύλιο χώρο με αυστηρό πρωτόκολλο και μέτρα ασφαλείας, χωριστήκαμε από τα παιδιά μας, γιατί εκείνα είχαν άλλο πρόγραμμα. Ένας κύριος των σωμάτων ασφαλείας της Βουλής μας έκανε μια σύντομη ξενάγηση. Μπήκαμε στην αίθουσα της ολομέλειας και καθίσαμε στα έδρανα όπου παίρνονται οι αποφάσεις που καθορίζουν τις ζωές μας (θα ομολογήσω ότι δεν ήξερα αν έπρεπε να συγκινηθώ ή να κλάψω πικρά…). Είδαμε την ξακουστή σκάλα της Αμαλίας και βγήκαμε για να περιμένουμε τα παιδιά.
Πλατεία Κλαυθμώνος ή εκεί που έκλαιγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι
Μετά κατευθυνθήκαμε προς την Πλατεία Κλαυθμώνος, που πήρε το όνομά της από τη λέξη “κλαυθμός”, δηλαδή κλάμα, και δεν είναι καθόλου τυχαίο! Τον 19ο αιώνα, στην πλατεία αυτή στεγαζόταν το Υπουργείο Εσωτερικών και αργότερα το Υπουργείο Οικονομικών. Κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση, απολύονταν μαζικά οι δημόσιοι υπάλληλοι που είχαν προσληφθεί από την προηγούμενη – ένα «έθιμο» της εποχής. Ο κόσμος έλεγε ότι οι απολυμένοι κατέβαιναν στην πλατεία και … έκλαιγαν τη μοίρα τους. Έτσι η πλατεία πήρε αυτή την ονομασία. Μια ονομασία που συνδυάζει χιούμορ, ιστορική ειρωνεία και πολιτικό ρεαλισμό! Μετά από τόσες ώρες περπάτημα, σχεδόν κλαίγαμε κι όλοι εμείς.
Σήμερα, στην πλατεία δεσπόζει το Μνημείο της Εθνικής Συμφιλίωσης.
Παλιά Βουλή, πλέον Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
Λίγο πιο κάτω στην οδό Σταδίου, βρίσκεται το κτίριο της Παλιάς Βουλής – εκεί όπου συνεδρίαζε το ελληνικό Κοινοβούλιο από το 1875 έως το 1935. Σήμερα στεγάζει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, με σπάνια εκθέματα από την Επανάσταση του 1821, το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, τη βασιλεία, αλλά και προσωπικά αντικείμενα αγωνιστών.
Τρίπτυχο γνώσης: Πανεπιστήμιο – Εθνική Βιβλιοθήκη – Ακαδημία
Στην καρδιά της Αθήνας, πάνω στην οδό Πανεπιστημίου, δεσπόζει το νεοκλασικό τρίπτυχο που αποτελεί σύμβολο του ελληνικού πνεύματος και της δημόσιας παιδείας:
- Πανεπιστήμιο Αθηνών (1837): το πρώτο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της σύγχρονης Ελλάδας. Η πρόσοψη με τις τοιχογραφίες είναι πραγματικό έργο τέχνης.
- Εθνική Βιβλιοθήκη: με τους μαρμάρινους κυκλικούς εξωτερικούς διαδρόμους, στεγάζει εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία, παλαίτυπα και ιστορικά έγγραφα.Το ιστορικό νεοκλασικό κτίριο εξακολουθεί να λειτουργεί ως Αναγνωστήριο και Κέντρο Έρευνας Ιστορικών Αρχείων, αλλά η κύρια βιβλιοθήκη με τη συλλογή και τις υπηρεσίες για το κοινό έχει μεταφερθεί στο ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, για το οποίο θα σας μιλήσω παρακάτω.
- Ακαδημία Αθηνών: με τους δύο εντυπωσιακούς Κορινθιακούς κίονες και τα αγάλματα του Σωκράτη και του Πλάτωνα, συμβολίζει την κορύφωση της γνώσης και της επιστημονικής έρευνας.
Το τριπλό αυτό αρχιτεκτονικό κόσμημα μας άφησε με ανοιχτό το στόμα – τότε συνειδητοποίησα πως δεν είχα προσέξει ποτέ πόσο όμορφο είναι! Απόλυτο “must-see” για κάθε επισκέπτη της πόλης ! (Δυστυχώς, δεν είχαμε χρόνο για να βγάλω αξιοπρεπείς φωτογραφίες).
Τη λίγη ώρα που μας απόμεινε, τριγυρίσαμε στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, χαζέψαμε την κίνηση στην Ερμού, στο Μοναστηράκι και στις γύρω περιοχές και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για τη βραδινή μας έξοδο.
Θεατρικό φινάλε
Η μέρα μας έκλεισε με μια κωμική θεατρική παράσταση, ό,τι καλύτερο για να χαλαρώσουμε από μια πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά εξίσου κουραστική μέρα. Ξενοδοχείο, ύπνος και η συνέχεια την επόμενη μέρα.
Ημέρα τρίτη: και συνεχίζουμε ακάθεκτοι σε μουσεία και χώρους πολιτισμού
Μουσείο Ηρακλειδών
Αν και τελευταία μέρα της παραμονής μας στην Αθήνα, ήταν εξίσου γεμάτη με πλούσιες εμπειρίες! Μία απρόσμενη έκπληξη ήταν το πρώτο μουσείο που επισκεφτήκαμε, το Μουσείο Ηρακλειδών στην καρδιά του Θησείου! Επιστήμη, τέχνη και φιλοσοφία συνδυασμένα με έναν έξυπνο και διαδραστικό τρόπο. Εδώ γεφυρώνεται η γνώση με τη φαντασία, παρουσιάζοντας την επιστήμη και τα μαθηματικά μέσα από την τέχνη και την αρχαία ελληνική τεχνολογία.
Στις αίθουσές του θα βρεις διαδραστικά εκθέματα που εξηγούν πώς λειτουργούσαν αρχαίες εφευρέσεις, πώς οι Έλληνες μετρούσαν το χρόνο ή το βάθος, αλλά και πώς η γεωμετρία γέννησε την αισθητική. Είναι από εκείνα τα μουσεία που σε κάνουν να σκέφτεσαι χωρίς να το καταλάβεις – και αυτό είναι το ωραίο.
Ιδανικό για παιδιά και εφήβους, αλλά εξίσου μαγευτικό για ενήλικες που θέλουν να ανακαλύψουν πόσο σύγχρονη μπορεί να είναι η αρχαία γνώση.
Μουσείο Μπενάκη: η ιστορία της Ελλάδας σε ένα νεοκλασικό
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το Μουσείο Μπενάκη, ένα μουσείο-θησαυρό, λίγο πιο «ενήλικο», αλλά καλαίσθητο και ήσυχο – ιδανικό για σύντομη ανάκτηση δυνάμεων.
Το Μουσείο Μπενάκη στο νεοκλασικό της οδού Κουμπάρη, είναι ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της χώρας. Τα εκθέματά του καλύπτουν χιλιάδες χρόνια ελληνικής ιστορίας – από την αρχαιότητα μέχρι τις νεότερες εποχές. Δεν είναι απλώς μια συλλογή αντικειμένων. Είναι μια ζωντανή αφήγηση του ελληνικού πολιτισμού: αρχαία ειδώλια, βυζαντινές εικόνες, οθωμανικά κεντήματα, κοστούμια, ξυλόγλυπτα, πίνακες και προσωπικά αντικείμενα σημαντικών μορφών. Όλα πλαισιωμένα με σεβασμό και αισθητική που σε κάνει να μη θες να φύγεις.
Όταν, δε, φτάσεις στο καφέ του τελευταίου ορόφου, με θέα την Αθήνα, νιώθεις ότι η τέχνη δεν τελειώνει με την τελευταία αίθουσα!
Ίδρυμα Ευγενίδου ή πολλά παιδιά μετρούν τα άστρα
Προτελευταία μας στάση, το Ίδρυμα Ευγενίδου, στη λεωφόρο Συγγρού, ένας σύγχρονος πολυχώρος αφιερωμένος στην επιστήμη, την τεχνολογία και την εκπαίδευση. Είναι γνωστό κυρίως για το εντυπωσιακό Πλανητάριο, ένα από τα πιο σύγχρονα στον κόσμο, που προσφέρει θεαματικές προβολές για το Σύμπαν, τους πλανήτες, το διάστημα και τη φυσική – τόσο εντυπωσιακές, που και οι μεγάλοι νιώθουν σαν παιδιά. Αυτό και κάναμε. Είδαμε μια ενδιαφέρουσα προβολή για την ιστορία της γης (αν και ομολογώ τα μάτια μου έκλεισαν αρκετές φορές από την κούραση…).
Εκεί κάπου, μας έπιασε η βροχή…
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος: Μια όαση μέσα στη βροχή
Ακόμα και με βροχή, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος κατάφερε να με εντυπωσιάσει. Δεν είχα ξαναπάει. Ένας χώρος ανοιχτός, φωτεινός, μοντέρνος – φτιαγμένος για να ανήκει σε όλους. Στεγάζει τη νέα Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος και την Εθνική Λυρική Σκηνή, αλλά είναι πολλά περισσότερα από ένα πολιτιστικό κέντρο. Είναι πάρκο, περίπατος, θέα, νερό, φως και πολιτισμός – όλα σε ένα.
Η βόλτα μας έγινε με ομπρέλες και ελαφρώς βρεγμένα παπούτσια, αλλά ακόμα κι έτσι, θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική, την τεχνητή λίμνη και τον τρόπο που η φύση και το τσιμέντο συνυπάρχουν αρμονικά. Από τον Φάρο η θέα της Αθήνας, του Πειραιά και της θάλασσας είναι εκπληκτική – εμείς την είδαμε βέβαια από την ταράτσα γιατί ο Φάρος ήταν κλειστός.
Πτήση επιστροφής – Γιατί μια ωραία εκδρομή πρέπει να τελειώνει με σασπένς
Μετά και την τελευταία μας στάση, κατευθυνθήκαμε προς το αεροδρόμιο. Η επιστροφή μας ήταν γενικώς επεισοδιακή. Δεν έφτανε η πολύωρη καθυστέρηση στο αεροδρόμιο, λόγω κακοκαιρίας. Ήρθαν και οι αναταράξεις καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης, για να μας θυμίσουν ότι η φύση πάντα έχει τον τελευταίο λόγο – ή ότι ο πιλότος απλά το διασκέδαζε λίγο παραπάνω. Φτάσαμε, πάντως. Ζωντανοί και γεμάτοι αναμνήσεις.
Η Αθήνα μπορεί να είναι ζεστή, γεμάτη τουρίστες και καυσαέριο, αλλά τελικά είναι και υπέροχη. Ιδίως όταν τη βλέπεις με τα μάτια ενός παιδιού – ή πενήντα! Ήταν μια εμπειρία που δε θα ξεχάσω, όχι μόνο για τα μέρη που είδαμε, αλλά και για τα γέλια, τις τρέλες και τα απρόοπτα που την έκαναν μοναδική!
Τα λέμε στο επόμενο ταξίδι!
